دست‌کم ۱۶ نوع کلاژن در بدن وجود دارد که نوع ۱ و ۲ و ۳ و ۴، انواع اصلی هستند. نقش این کلاژن‌ها عبارت است از:
نوع ۱: ۹۰ درصد کلاژن بدن را تشکیل می‌دهد، از بافت فیبری بسیار فشرده‌ی ساخته شده است و بافت پوست، استخوان، تاندون، غضروف فیبری، دندان و بافت‌های همبند را تشکیل می‌دهد.
نوع ۲: از بافت‌های فیبر با فشردگی کمتر ساخته شده است و در غضروف‌های کشسان که مفصل‌ها را دربرمی‌گیرند، یافت می‌شود.
نوع ۳: بافت ماهیچه‌ها، اندام‌ها و رگ‌ها را تشکیل می‌دهد.
نوع ۴: به فرایند پالایش کمک می‌کند و در لایه‌های پوست یافت می‌شود.
کلاژن به عنوان یک پروتئین خالص، علاوه بر تقویت پوست، مو، ناخن، عضلات، استخوان ها، غضروف ها و مفاصل، با ماهیچه سازی و افزایش سوخت و ساز بدن باعث کنترل وزن و همراه با ورزش سبب تناسب اندام می شود.
با افزایش سن، میزان تولید کلاژن در بدن و همچنین کیفیت آن کاهش می‌یابد. نشانه‌ی آشکار این تغییرات، در شل شدن پوست، افزایش چین و چروک و با کاهش استحکام و خاصیت ارتجاعی آن ظاهر می‌شود. همچنین با افزایش سن غضروف‌ها ضعیف‌تر می‌شوند. افزایش سطح کلاژن می تواند باعث افزایش استحکام، یکنواختی و شادابی پوست شده، و به سلول های پوست کمک کند که به طور عادی دوباره ترمیم و نوسازی شوند. کاهش سلولیت و صافی پوست از دیگر مزایای مصرف کلاژن خوراکی است.
کاهش درد و انحطاط مفاصل: وقتی کلاژن کاهش می یابد، تاندون ها و رباط ها با راحتی کمتری شروع به حرکت می کنند و منجر به سفتی، مفاصل ورم کرده و بیشتر می شوند. کلاژن با ساختار صاف و ژل مانندی که استخوان ها را می پوشاند و با هم نگه می دارد، اجازه حرکت آرام و بدون درد را می دهد. خوردن کلاژن زیاد مانند گریس کاری لولای در زنگ زده است که به مفاصل کمک می کند به راحتی حرکت کنند، درد مفاصل در پیری را کاهش می دهد و خطر نابودی مفاصل را کاهش می دهد.
مطالعات نشان داده اند که کلاژن درمان موثری برای آرتروز و دیگر اختلالات و مشکلات مفاصل است. محققان در مرکز پزشکی در بوستون، فواید کلاژن را بررسی کردند و دریافتند که مکمل با نوع 2 کلاژن، به بیمارانی که از روماتیسم مفصلی رنج می برند، با کاهش تورم در مفاصل نرم کمک می کند. (2،1)
مطالعه دیگری که در مجله بین المللی علوم پزشکی منتشر شد نشان داد که افراد مبتلا به درد مفاصل که با نوع 2 کلاژن درمان می شوند، پیشرفت قابل توجهی را در فعالیت های روزمره مانند رفتن به پله ها، بالا رفتن و یا خوابیدن و بهبود کلی در کیفیت زندگی خود نشان می دهند. (3)
تقویت متابولیسم و توده عضلانی: افزایش کلاژن می تواند به افزایش و تقویت متابولیسم و توده عضلانی کمک کند و با تبدیل شدن به مواد مغذی ضروری به ایجاد انرژی کمک کند. یکی از مهم ترین نقش های گلایسین، کمک به تشکیل بافت ماهیچه به وسیله تبدیل گلوکز به انرژی است که سلول های ماهیچه ای را تغذیه می کند.
مستحکم کردن ناخن ها، مو و دندان ها: فقدان کلاژن می تواند مقصر پوسته پوسته شدن ناخن ها باشد. پروتئین کلاژن یک جزء سازنده ناخن، مو و دندان است. اضافه کردن کلاژن به رژیم غذایی می تواند به داشتن ناخن های قوی و احتمالاً معکوس کردن ریزش مو کمک کند.
محافظت از سلامت قلبی و عروقی: اسید آمینه پرولین به دیواره شریان کمک می کند تا انباشت چربی را در شریان ها کاهش دهد و تجمع چربی را به حداقل برساند. پرولین برای ترمیم بافت در اتصالات و شریان ها مورد نیاز است، به علاوه به کنترل فشار خون کمک می کند.
پپتید کلاژن چیست؟ کلاژن پروتئین بزرگی حاوی آمینو اسیدها و مواد مغذی است. با فرایندی به نام هیدرولیز آن را به پپتیدهایی با زنجیره کوتاه تر تجزیه می کنند که هضم و شکستن آن ها بسیار آسان تر می شود. پپتیدهای کلاژن زیست فراهمی بالا دارند و می توانند با سرعت بیشتری نسبت به پروتئین کلاژن جذب شوند.
